El mérito y el deber de ser hermosa y joven

autorretrato de cummings
Déjame que te adore, porque eres joven y bella. Pero no puedo guiarte en ningún mundo, pues carezco de él; habito en las ruinas de mundos pasados. Veo, ciertamente, cómo lo antiguo se desmorona en torno a mí. Sin embargo, no puedo construir nada nuevo, no tengo misión alguna. Y las piedras que otros acarrean como material de construcción me parecen de cartón, pero tú eres hermosa y eso es un mérito y un deber. 

Franz Hessel 

ha sido quizá para sentir herir
al plateado pez de su desnudez
con sus aletas intensamente deliciosas, que mi

juventud ha viajado hacia ella durante estos años

o para encadenar la tímida imagen
de su alma a mi alma por lo que

he atravesado pequeños países hasta el sí

de su juventud.
                        Y si alguien escucha
lo que digo—compadecedle:
porque he viajado completamente solo
a través del bosque de lo maravilloso,
y porque mis pies han conocido sin duda
los caminos tortuosos y plácidos,

y porque ella es hermosa

E. E. Cummings

7 thoughts on “El mérito y el deber de ser hermosa y joven

  1. Si tengo una etiqueta que se llama ESPEJOS es precisamente por momentos como éste en que dos (o más) textos (o autores, o libros, o personajes, o palabras) de pronto se encuentran. El primer fragmento me lo ha regalado Ainize, y creo que casa perfectamente con el poema.

  2. Hessel y Cummings casan perfectamente, y no me extraña que uno de los fragmentos sea tuyo y el otro sea mío. Me encanta que las cosas casen bien. (Como diría el Padrino si hubiese leído libros.)

  3. Es que hacía tan poco que había leído ese poema y lo había marcado, que al leer tu fragmento no he podido evitar relacionarlo. Juventud y hermosura.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s