Los sueños de los niños huérfanos

Cumpleaños, Greta Nebel

Para Gloria

Un teléfono naranja sobre una mesa
de noche pequeña un cenicero de cristal
y tú que no paras de hablar
dos camas separadas un cabezal oscuro
y tú con un libro que vas a devorar
un armario vacío
la ciudad nos está esperando por si
la necesitamos en cualquier momento
y tú no te atreves a dormir por si
se acabara el tiempo

Sobre la pensión unos hilos que tiran
de nosotras y que nos mueven como
si ya no nos perteneciéramos
un espejo que ha perdido la facultad
de mostrarte el rostro una cortina
que atrapa la luz un suelo que te mancha
los pies y te impide dejar huellas

Eso tú y la vez que te vi
una salida de metro y decenas de personas
ajenas a una boca que podría pedir perdón
y sin embargo está abierta como para
empezar a reír o quizá era un llanto
un grito que podría dejarte muda
o un café bien caliente en una mañana
que llueve arena de un desierto que
sólo existe en los sueños de los niños huérfanos

4 thoughts on “Los sueños de los niños huérfanos

  1. Me gusta como una imagen está seguida por otra, como una cadena de eventos que no deja otra huella que este poema bello…

    Un abrazo

  2. Gloria: muchas de nadas, Glo, quería darte algo mío, escribirte, y me ha salido esto… algo así como un fotograma de aquella vez que viniste a Barcelona. Espero que hayas pasado un buen día, preciosa.
    Un abrazo.

    Alfaro: y no hace tanto que vimos la entrada de su anterior cumpleaños, donde salía una foto de cuando era pequeña, ¿eh?
    Un beso.

    Giovanni: no quería ponerle comas entre las imáganes porque a mí se me solapan en la memoria y quería que se leyera así, como esa cadena que dices. Gracias por tus palabras siempre amables.
    Un beso.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s