Volatinera o extraño

A todo vuelo, Georges Braque

Delante está Karen
mirando la jaula del pájaro
esperando que cante
que aprenda alguna palabra
como volatinera o extraño.
Está delante de la jaula
abierta como su corazón loco
y se apoya en la pared
cansada, aburrida.
Detrás está Mark con un
pájaro entre las manos
una infancia entre los dedos
apretando hasta ahogar
un canto, un llanto.
Delante estoy yo mirando
una jaula que nunca tuvo pájaro.
Detrás estoy yo con un
muñeco en las manos que
ha aprendido a decir cárcel.

9 thoughts on “Volatinera o extraño

  1. (*: vaya, A., pues espero que sea de belleza… que bastante tenemos ya con rozarnos con la nostalgia y con esperar que el pájaro aprenda alguna palabrita. Me alegro de que te haya dicho algo este poema…
    Un abrazo. Voy a ponerme la musiquita, a ver si se arregla el jueves.

  2. Sara Royo: al final el jueves se arregla y el jueves pasa y ya viernes, con viaje, tren largo, cena, familia, amigos… ¿qué no se va a pasar ni mejorar?
    Un besazo, Sara.

    Virgi: Karen y Mark son dos personajes de El detén, Claribel Alegría. Sobre todo ella me ha llegado muy adentro. Me ha acompañado este libro poco tiempo, tres o cuatro días, pero son de esos que se recuerdan siempre, que te hacen descubrir algo nuevo que había quedado escondido por ti misma…
    ¿Viste que usé la palabra volatinera? Que la vi en tu cuento, te dije que me gustaba… y aquí está.
    Un abrazo.

  3. Gracias por tu explicación, querida Fusa.
    ¿Tendremos las dos algo de volatineras? Me encanta que la hayas aprovechado, estos feedback llegan a emocionarme.
    Muchos besos

  4. Virgi: probablemente sí tengamos algo de volatineras, de voladas, de voltereta… seguramente sí.
    Muchas gracias y un beso, V.

  5. Empiezo a preguntarme si estoy melancólica o son tus letras las que me provocan que o una lágrima salga o que el corazón lata más de prisa. Pero me gusta este estado. Es así como puedo tocar la vida.

    Hermoso.

    Beso.

  6. Clarice Baricco: o a lo mejor es todo, a lo mejor no es nada… pero sí, es así como yo también la toco, comointento acercarme… escribiendo y leyendo, escribiendo para leer y viceversa. Me alegra mucho que te haya emocionado este poema volador.
    Un abrazo.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s