Raquel

Hide and Seek, William Merritt Chase

¿Desde que no estás
tan adentro de mí
doliéndonos las dos
buscándonos, olvidándonos
en qué otro cuerpo
estás escondiéndote
amiga amada
hermana justa?
¿Entre qué mentiras
andas esquivando la vida
huyendo de una melancolía
que te sabe vulnerable
arma precisa
lujo maldito?

16 thoughts on “Raquel

  1. Galicia maravillas: muchas gracias, Bego. Tenía ganas de escribirle un poema a Raquel, mi amada personajita de Bergai. Me alegra que te guste también la pintura… al verla me ha parecido que le iba como anillo al dedo.
    Un besote.

  2. Sara Royo: me alegro de haber coincidido con ambas en la imagen. Lo que más me gusta es que las dos niñas parecen la misma… y no se sabe cuál de las dos busca, o si las dos lo hacen. Algo así como Raquel y yo, que somos una o ninguna.
    Un abrazo.

  3. Pármulo: por suerte, el cuerpo de Raquel es un cuerpo que seguro nunca va a abandonarme, porque es la protagonista de Bergai, mi primera novela, mi primera niñita. Y, por suerte o por desgracia, siempre somos la misma persona, siempre igual de perdidas, encontrándonos. Éste sí es un amor maldito, pero de los que gusta tener. No puedo separarla de mí aunque quiera (y además no quiero).
    Un abrazo.

  4. Rayuela: no sé si llegué a soltarla, si llegó ella a soltarme a mí… pero la he recuperado por un rato, por un poema.
    Un abrazo, linda.

  5. White: bienvenida, pues, a estos fragmentos de interior. Me alegra que hayas sentido el calorcillo que empeño en cada palabra. Muchas gracias.
    Un saludo.

  6. Virgi: sí, por Raquel es yo si te paras a pensarlo, y es lo mismo que un espejo, es lo mismo que ese escondite del cuadro, es lo mismo que el poema.
    Un abrazo.

  7. Ha sido leerte y venirseme lo siguiente a la cabeza:
    “En ti estas todo mar, y sin embargo, que sin ti estas que solo, que lejos siempre de ti mismo(…)”
    “Soledad” de Juan Ramon Jimenez es uno de mis poemas favoritos, tendre que poner a su lado “Raquel” de Fusa.
    Ayer se lo decia a miguiri, cuando le intentaba explicar/traducir uno de tus poemas, Fusa, si alguien tiene la suerte de encontrarte van a dar con una mina de oro.
    Por ultimo tengo que señalar esa nostalgia mezclada con rabia que desprende el poema, esas contradicciones. En 14 versos eres capaz de resumir una relacion complejisima y una personalidad aun mas complicada.
    Eres tan buena que no lo sabes.
    Mil besitos
    Is

  8. Is: tú, como siempre, desgranándome. Vienes y lo deshaces todo para después volverlo a montar y mostrármelo, como si no fuera mío, como si no saliera de mí misma.
    Raquel… no sé si llegaste a conocerla. La protagonista de Bergai, mi Bergai. Ah, tengo tantas cosas que contarte, querida mía…
    Muchas gracias. Muchas, muchas, muchas.
    Un abrazo.

  9. Marcelo, muchísimas gracias. Abrí el correo y me encontré todas estas pisadas tuyas. Me alegro de que te haya gustado esta poesía imperfecta y a destiempo.
    Un abrazo.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s