Res més que tu


És com si mai no haguessis existit
o com si no existís res més que tu

FELIU FORMOSA

és com si mai no t’hagués vist
o com si no veiés res més que a tu

i no és exactament així
o és tot alhora
a l’hora

el que vull dir és que de tu em manca
allò que encara no és conegut pel món
i que mai no podrà arribar a saber del tot

és com si mai no haguessis existit
o com si no existís res més que tu

poden ser totes dues coses

dic que de tu m’arriben
les poques coses que vull conéixer
com la bondat i un sacrifici que amaga
amor por tristesa i una mica de fe

i això és suficient com per poder
existir i no, veure’t i no

de tu estimo
el goig del migdia
un reflex al mar
el verd de les muntanyes
com batega la mà

però és com si mai no t’hagués volgut
o com si ja no volgués res més que tu

sé de tu allò que necessito
per seguir-te confiant
la meva confusió, algunes manies
com cau el riure a un pou fosc
-fresc com l’aigua fresca-
les nits més perilloses
i un temps que ja no comptaré

6 thoughts on “Res més que tu

  1. TRADUCCIÓN:

    es como si nunca te hubiera visto
    o como si no viera nada más que a ti

    y no es exactamente así
    o es todo a la vez
    a la hora

    lo que quiero decir es que de ti me falta
    aquello que todavía no es conocido por el mundo
    y que nunca podrá llegar a saber del todo

    es como si nunca hubieras existido
    o como si no existiera nada más que tú

    pueden ser las dos cosas

    digo que de ti me llegan
    las pocas cosas que quiero conocer
    como la bondad y un sacrificio que esconde
    amor miedo tristeza y un poco de fe

    y eso es suficiente como para poder
    existir y no, verte y no

    de ti quiero
    el gozo del mediodía
    un reflejo en el mar
    el verde de las montañas
    cómo late la mano

    pero es como si nunca te hubiera querido
    o cómo si ya no quisiera nada más que tú

    sé de ti aquello que necesito
    para seguirte confiando
    mi confusión, algunas manías
    cómo cae la risa en un pozo oscuro
    -fresco como el agua fresca-
    las noches más peligrosas
    y un tiempo que ya no contaré

  2. Muchas gracias, Stephen. Muchas, muchas, muchas.

    Sólo una autopega. En català existe el verbo estimar y el verbo voler… he traducido un estimar por un querer (t'estimo, te quiero), porque en castellano lo tenemos más unido… pero en realidad sería “de ti amo / el goce del mediodía / un reflejo en el mar / el verde de las montañas / cómo late una mano”.

  3. Fusa, se me han despistado varias entradas tuyas, que iré rescatando.
    Este poema es sorprendente y precioso. Y el final me encanta.
    Un abrazo

    Me gusta el cambio de tú Blog, se respira el otoño.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s