Una persona

Interior, Vilhelm Hammershoi

No soporto ser el único que sabe quién soy

… una persona tiene que saber quién soy

HJALMAR SÖDERBERG


no basta esa persona, al fin

que el mundo entero sepa quién soy

sin que todavía apenas lo haya descubierto yo

pero no la máscara, no el engaño

no el esconderme de la única parte verdadera

que habito

ya no quiero saber quién soy

si voy a ser la única

mientras, el silencio es una cárcel sin ojos que me vigilen

y ando arriba y abajo y paseo largas túnicas

arrastro hermosas joyas que sólo brillan para mí

que sólo yo aprecio

joyas sin calidad alguna, pequeñas alhajas

sin importancia

ya no quiero saber quién soy

si voy a ser la única

mientras, entre el mundo y yo hay un pasillo

de vidas en penumbra y secretos

que bebo con una sed terrible, con hambre

pero si voy a ser la única que va a conocer

esta parte de ti

prefiero que no existas

ya no quiero saber quién eres

si soy la única

3 thoughts on “Una persona

  1. “No soporto ser el único que sabe quién soy, llevar continuamente una máscara ante todo el mundo” Ante una persona tengo que desnudarme, una persona tiene que saber quién soy… Oh, nos volveremos locos los dos.
    (Doctor Glas. Söderberg. Alfabia)

    Natalia (LaMisántropa) ha colgado esta cita, así que de alguna manera este poema es para ella, por ella. Gracias.

  2. Fusa es un texto extraordinario, una de esas entradas tuyas que leo y releo muchas veces y que cada vez encuentro algo que me gusta más. Son tantas las cosas que me dicen que me las guardo profundamente.
    La imagen que has escogido, es muy especial para mí. Hammershoi me encanta, sus pinturas y ese retrato del mundo inteerior que tan bellamente pinta en sus obras.
    Un beso

  3. Necesita mas ritmo este poema y tienes que aprender a colocar las comas y los espacios. Por ejemplo:

    “no basta esa persona, al fin
    que el mundo entero sepa quién soy
    sin que todavía apenas lo haya descubierto yo
    pero no la máscara, no el engaño
    no el esconderme de la única parte verdadera
    que habito.”

    No basta esa persona? No tiene sentido en un comienzo idilico. Podrias empezar diciendo:

    Que el mundo entero sepa quien soy, y
    no basta que esa persona me haya descubierto.

    Yo, apenas he descubierto
    si soy o no la mascara,
    el engaño, o
    si escondo aquella parte que conozco.

    En realidad lo que pretendes decir es precioso pero no tiene sentido en el vanguardismo o la antipoesia. Debes retomar ese poema otro dia y corregirlo porque es precioso. ok? Un saludo.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s