Certeza

Habitación, José Manuel Ballester

como un perro obediente y fiel

esta casa me va persiguiendo por donde me muevo

apenas me muevo

y se parece un poco a mí, y huele un poco a ti

quedan ya muy pocos ruidos para estas paredes

apenas alguna que otra pereza todavía por despertar

pero la casa levanta las orejas y me mira despiadada

y se va agrietando y volviendo oscura y vieja y sucia y tonta

un poco fea, la más hermosa

en esta casa he muerto alguna vez y me he levantado otras

no siempre coincidiendo

ha habido ecos de heridas lejanas y un leve crujido

ya sabido y, por tanto, sin miedo alguno

en esta casa me he sobrevivido algunas veces

y he creído estar a punto de vencer la mayoría de las noches

de pronto, se acaba

se acaba la casa como se acaba una madre

y da la misma lástima, y se sustituye con tanta facilidad

como una madre que levanta las orejas y mira despiadada

y se arrastra como una casa obediente

a cuestas de un perro de cuatro paredes

sólo hay algo de cierto en todo este poema

y es la tristeza

4 thoughts on “Certeza

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s