Lento pero viene

Sarah Moon

lento pero viene
el futuro se acerca
despacio
pero viene

MARIO BENEDETTI

si me girara
ya no te encontraría ahí

tampoco yo me encontraría aquí

lento pero viene
lento pero viene

si te vuelves a mirarme
sabrías cómo hacerlo
me vas a descubrir en pleno baile
jugando a las niñas que sonríen
y se disfrazan de tristeza
los domingos por la tarde

lento pero viene
lento pero viene

quieto pero en el camino
empezando a callar por el principio
olvidando cómo era ser uno mismo
reconociéndose en espejos amables
donde el conejo del cuento no tiene un reloj ni prisa

lento pero viene
lento pero viene

despacio
con un movimiento imperceptible
con la velocidad confusa del tiempo
con las manos cargadas de intenciones
de pan de hambre de agua de sed

lento pero viene
lento pero vienes

4 thoughts on “Lento pero viene

  1. ¿Sabes? Siempre hay un verso, o dos, o tres, que me golpean cuando leo lo que escribes. Y aquí, claro, también están…
    “si te vuelves a mirarme
    sabrías cómo hacerlo
    me vas a descubrir en pleno baile”
    Y medio te veo ahí, bailando, jugando a sonreír en espera de que llegue la tristeza del domingo por la tarde…

    y sí, lento, pero viene… tanto, que casi está aquí ya…

  2. Anónimo (sí, ja): El que jo sé segur és que ho veuràs!

    Emma Gunst: como un bebé, dormía, te lo aseguro, jaja. Que así sea… seguro que para cuando haya llegado, Benedetti tendrá otro poema en el que refugiarnos.
    Un abrazo.

    Ignacio: si me imaginas así, me imaginas bien, pero eso ya lo sabía yo, que tú me imaginabas bien. Lo bueno de las niñas tristes que juegan los domingos por la tarde es que a veces coincide que no están solas.
    Un abrazo muy grande.

Deixa un comentari

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

Esteu comentant fent servir el compte WordPress.com. Log Out /  Canvia )

Facebook photo

Esteu comentant fent servir el compte Facebook. Log Out /  Canvia )

S'està connectant a %s